Hoewel plastic flessen voor eenmalig gebruik terecht zijn gemeden door consumenten en herbruikbare drinkflessen hun plaats hebben ingenomen als het vaartuig du jour, is het belangrijk om te onthouden dat we nog steeds niet alles weten over kunststoffen en de effecten die ze kunnen hebben op de gezondheid. Vooral plastic waterflessen (zowel wegwerp- als herbruikbaar) staan nu onder de loep van de Journal of Hazardous Materials. Lees verder om erachter te komen wat er echt in uw drinkfles op de loer ligt voordat u uw volgende slok neemt.
Hoewel er veel verschillende soorten kunststoffen zijn, zijn ze allemaal gemaakt van één basismateriaal:petrochemie. Deze worden gemanipuleerd in lange, zich herhalende ketens, genaamd polymeren, die vervolgens kan worden verwarmd en geperst in de verschillende gevormde containers en producten die we maar al te goed kennen. Fabrikanten zullen ook andere additieven gebruiken voor verharding of stabilisatie. Het meest gebruikte plastic voor drinkbussen is: polyethyleen. Dit materiaal kan worden gewijzigd door de lengte en uitlijning van de polymeerketens te variëren, wat eigenschappen als hardheid, hittebestendigheid en dichtheid bepaalt.
Het meeste plastic voor eenmalig gebruik is gemaakt van polyethyleen met een lage dichtheid, of LDPE. Producten gemaakt van LDPE zijn vaak zacht en flexibel, transparant en zeer licht om te dragen. Een LDPE-fles is sterk genoeg om je drankje een dag vast te houden, maar kan na langdurig gebruik bederven en breken. Herbruikbare drinkflessen daarentegen zijn vaak gemaakt van polyethyleen met hoge dichtheid, of HDPE. Dit materiaal is veel steviger dan LDPE en ook beter bestand tegen hitte, waardoor het een wenselijke keuze is voor herbruikbare water- en sportdrankflessen.
10 jaar geleden, BPA– of bisfenol A, een chemische verbinding die de eigenschappen van oestrogeen nabootst wanneer ze worden geconsumeerd, werd een modewoord in de plastic drinkflessenindustrie. Naast petrochemicaliën werd BPA vaak gebruikt als bouwsteen bij de productie van plastic en kon het na gebruik uit de fles in je drankje uitlogen. BPA-vrij plastic werd toen een prominent verkoopargument voor fabrikanten, hoewel andere varianten van bisfenol (BPS of BPF) konden worden gebruikt, met vergelijkbare hormoonontregelende effecten.
De afgelopen weken hebben onderzoekers van de Universiteit van Kopenhagen echter ontdekt dat er meer chemische stoffen in flessenwater zitten dan ooit werd gedacht. Twee Deense scheikundigen hebben ontdekt dat na slechts 24 uur water in een herbruikbare fles meer dan 400 verschillende stoffen bevatte, waaronder stoffen die nog nooit eerder in plastic zijn aangetroffen. Dit werd getest op zowel oude als nieuwe flessen, evenals biologisch afbreekbare kunststoffen naast standaard polyethyleen. De studie kon ook vaststellen dat vaatwassers de chemische uitloging verergeren, door de combinatie van warmte en wasmiddelen, waardoor de gemeten stoffen tot meer dan 3500 stijgen.
De identiteit van veel van deze chemische stoffen moet nog worden bepaald en van de bekende chemicaliën is de toxiciteit niet goed bestudeerd. Bekende gevonden chemicaliën zijn onder meer: diethyltoluamide (DEET)–een actief ingrediënt dat voorkomt in insectenwerend middel–en ook foto-initiators, waarvan vermoed wordt kankerverwekkende stoffen. De resultaten laten zien hoe weinig we echt weten over welke chemicaliën zelfs in korte tijd uit plastic worden uitgeloogd. De onderzoekers pleiten voor verder onderzoek naar deze stoffen en meer verantwoordelijkheid van fabrikanten om schadelijke additieven en afbraakproducten tot een minimum te beperken.
Metalen containers zijn een van de gemakkelijkst beschikbare alternatieven voor plastic. Ze zijn extreem stevig, verslechteren niet door blootstelling aan hitte, zijn 100% recyclebaar en kunnen licht zijn om te dragen als ze enkelwandig zijn. Migratie van metaaldeeltjes in het water is verwaarloosbaar - niet meer dan huishoudelijk kookgerei - hoewel sommige mensen een lichte metaalsmaak melden. Sommige fabrikanten bekleden hun metalen flessen met plastic of hars om deze smaak te verzachten, dus zorg ervoor dat u deze niet gebruikt als u mogelijke chemische uitloging wilt voorkomen.
Glas is een zeer populaire keuze bij gezondheidswerkers. Detergentia zullen minder snel aan glas blijven kleven en het is van nature inert, wat betekent dat er geen verborgen reacties in uw fles zullen plaatsvinden als deze vol water blijft staan. Hun grootste nadeel is dat ze gemakkelijker breken dan staal of HDPE. Er bestaat breukvast glas, maar het is moeilijker te verkrijgen en is vaak duurder dan andere opties.
Bioplastics, zoals polymelkzuur (PLA), zijn al enkele jaren in productie als alternatief voor plastic voor eenmalig gebruik. Ze zijn gemaakt van hernieuwbare biologische materialen en zijn vaak composteerbaar. Helaas zijn veel bioplastics niet stevig genoeg om continu gebruik te weerstaan, en zelfs als ze dat wel zouden zijn, is de mogelijkheid dat verbindingen naar overgebleven water migreren niet goed bestudeerd.
Twijfelt u over de beste containers voor uw chemicaliën? We zijn hier om te helpen. Bij Chemwatch we hebben een scala aan experts op alle gebieden van chemisch beheer, van chemische opslag tot risicobeoordeling tot heat mapping, eLearning en meer. Neem vandaag nog contact met ons op voor meer informatie op sales @chemwatch.net.
Bronnen:
