Gevederde, klauwachtige, vrolijke of squawky vogels zijn vaak een vast onderdeel van het dagelijks leven. Van de bescheiden stadsduif en humeurige ekster tot de zeemeeuw en hoogvliegende valk, de kans is groot dat je minstens één keer per dag een vogel ziet of hoort, waar je ook bent.
Ze zijn er in alle soorten, maten en houdingen, met sommige luider, levendiger en beminnelijker dan de andere. En dan zijn er nog de anderen. Het wonderbaarlijke, het wilde en het ronduit raar. Het is onwaarschijnlijk dat je deze kerels tegenkomt tijdens je dagelijkse hondenuitlaat, dus we hebben ze verzameld zodat je een kijkje kunt nemen. Lees verder om de vreemdste vogels te ontdekken.
Met zijn grijze veren, gele ogen, oranje snavel en lange, knobbelige poten ziet de schoenbekooievaar eruit als een relikwie uit het dinosaurustijdperk.
Schoenbekdieren, genoemd naar zijn klompvormige snavel, zijn grote vogels, meestal met een lengte van 1-1.5 m van de punt van hun hoofd tot de onderkant van hun voeten. Met een haaksnavel van 30 cm en een spanwijdte van 2.4 m zijn ze zeker niet het soort vogels dat je van streek zou willen maken als je ze in het wild tegenkomt.
Het hoofd van een schoenbek is proportioneel groter dan de rest van zijn lichaam, vooral vanwege zijn extra grote snavel. De voetlange snavel is ongeveer 12 cm breed en heeft scherpe randen en een puntige haak aan het uiteinde die wordt gebruikt voor het vangen en spietsen van zijn favoriete prooi, de longvis. Van schoenbekdieren is ook bekend dat ze hun snavel gebruiken om schildpadden en zelfs babykrokodillen te vangen!
Schoenbekdieren hebben ook lange benen en grote voeten, waarmee ze over de vegetatie van de moerassen en moerassen lopen waar ze leven. De populatie is geclassificeerd als kwetsbaar, waarbij haar leefgebied in Oost-Afrika (van Ethiopië en Zuid-Soedan tot Zambia) om talloze redenen wordt vernietigd. De vogels zelf worden soms ook gedood als voedsel, of omdat mensen denken dat ze een slecht voorteken zijn. Vanaf 2018 waren er 3,300-5,300 shoebills in het wild over, met een populatietrend van 'afnemende'.
Schoenbekdieren zijn vrij volgzaam in de buurt van mensen, hoewel ze bekend staan om hun 'gouden blik' - dus als je er ooit een in het wild ziet, wees dan voorbereid op de vreemdste staarwedstrijd van je leven.
Beroemd als het beste voorbeeld van door de mens veroorzaakte uitsterving, leefde de dodo aan het einde van de 1500e eeuw op het eiland Mauritius. Rond 1681 was deze grote, loopvogel uitgestorven, voornamelijk dankzij de Nederlandse kolonisten die op het eiland arriveerden - en de dieren die ze meebrachten en op het land introduceerden.
Een deel van de Raphidae familie, dodo's groeiden ooit tot ongeveer 90 cm, hadden kleine vleugels en sterke, flexibele knieën om rond het rotsachtige eiland te manoeuvreren. Ze hadden grijsblauwe veren, een grote kop, een haaksnavel en wogen ongeveer 20 kg.
Voor de kolonisatie leefden de dodo's in relatieve rust op het eiland met veel voedsel, water en geen natuurlijke vijanden. De komst van mensen op het eiland katalyseerde hun uitsterven, hoewel het niet collectief is overeengekomen hoe. Er zijn een paar voorgestelde redenen, waaronder:
Hoewel ze niet meer in het wild te vinden zijn, hebben musea over de hele wereld, waaronder het British Museum, relikwieën en fossielen van de vogel.
Het ziet eruit als een uil, het klinkt als een uil, het is nachtdieren als een uil, maar is... niet een uil. Het is een getaande kikkerbek.
Met een lengte van ongeveer 40-50 cm en gehuld in bruin/grijs verenkleed, bootsen de kleuren van de geelbruine kikkerbek precies die van boomtakken na - met een vergelijkbare textuur. Ze hebben gele ogen, brede monden (vandaar de naam) en gebogen snavels. Het enige dat hen van uilen onderscheidt, zijn hun klauwen. Waar uilen scherpe klauwen hebben die in staat zijn om prooien te vangen, hebben taankleurige kikkerbekken relatief zwakke klauwen.
Ze wachten geduldig tot hun prooi in hun gezichtsveld afdwaalt, naar beneden duikt en dan terugkeert naar hun tak. Ze eten insecten, waaronder wormen en kevers.
Tawny frogmouths zijn te vinden in heel Australië, in een breed scala aan habitats. 'S Nachts, als je het geluk hebt om er een te spotten, zijn ze meestal bewegingloos op een boomtak te vinden. De vogels reizen vaak in paren en een broedpaar blijft vaak meer dan 10 jaar in hetzelfde territorium.
Omdat ze 's nachts actief zijn, is het bekend dat de vogels soms de weg op gaan, als ze zien dat insecten worden verlicht door koplampen van auto's. Als je in een regionaal gebied rijdt, rijd dan langzaam en pas op voor tawny's (en andere dieren).
De volgende keer dat je een natuurwandeling gaat maken, kijk dan omhoog!
De casuaris, die de titel 'meest gevaarlijke vogel ter wereld' draagt, is geen vogel waarmee je zou willen spotten.
Deze loopvogel van 1.8-70 kg, met een hoogte van maximaal 80 m, behoort tot het geslacht Casuaris. Er zijn drie soorten casuarissen, elk met meerdere rassen.
Alle drie de casuarissen hebben glanzend zwart verenkleed op hun lichaam, een blauwe kop en een benige helm (casque) ter bescherming. De dwerg- en zuidelijke kasuaris hebben blauwe nekken, terwijl de noordelijke kasuaris een oranje/gele nek heeft.
Dus, wat maakt ze zo gevaarlijk? Als je naar beneden kijkt, kom je er snel uit. Kasuarissen hebben zeer krachtige poten en aan de uiteinden van die poten zitten lange, enge klauwen die een dodelijke slag kunnen toedienen. Hun langste klauw is 12 cm, die door de menselijke (en dierlijke) huid kan snijden. Ze zijn erg beschermend voor hun jongen, vooral tijdens de voedertijd, dus als je er een ziet, ga dan langzaam achteruit en leg iets over je buik ter bescherming (zoals een rugzak). Kasuarissen kunnen ook heel snel rennen - tot wel 50 km per uur! Kasuarissen eten bessen en kleine dieren.
De zuidelijke kasuaris wordt vermeld als bedreigd, voornamelijk als gevolg van verlies en degradatie van leefgebieden.
We zijn misschien geen ornithologen (vogelexperts), maar we zijn experts op het gebied van chemicaliënbeheer- en we zijn hier om te helpen! Of je nu een handje nodig hebt met je Veiligheidsinformatiebladen (SDS), chemische etiketten, Risicobeoordelingen, of het hanteren van chemicaliën, we kunnen u helpen! Bel ons of (03) 9573 3100, of stuur een e-mail naar: sa***@ch*******.net.
Bronnen:
