Uitgelicht deze week
Fenantreen, ook bekend als fenanthrin, is een polycyclische aromatische koolwaterstof (PAK) met drie aromatische ringen afgeleid van koolteer. Het heeft een chemische formule van C14H10, een molecuulgewicht van 178.22, en bestaat als een kleurloze tot witte kristallijne stof met een blauwachtige fluorescentie. Het heeft een smeltpunt van 100 ° C, een kookpunt van 340 ° C, een dichtheid van 1.179 bij 25 ° C. Fenantreen is bijna onoplosbaar in water (1-1.6 mg / L), maar is oplosbaar in ijsazijn en een aantal organische oplosmiddelen, waaronder ethanol, benzeen, koolstofdisulfide, koolstoftetrachloride, diethylether en tolueen. [1,2]
Uitgelicht Artikelen
Een internationale samenwerking van chemici van de Tomsk Polytechnic University, VS, Groot-Brittannië, Canada, België en Frankrijk heeft een lijn van polyvalente reagentia op basis van jodium ontwikkeld voor organische synthese. Dit is een milieuvriendelijke vervanging van conventionele reagentia op basis van giftige stoffen zoals vanadium en lachgas. De lijn bevat zowel het krachtigste als het mildste reagens. Ze zijn veelbelovend voor de synthese van nieuwe polymeren en in meer mate voor de farmaceutische industrie die reagentia op basis van zware metalen gebruikt bij de productie van medicijnen. Zoals gemeld door de persdienst van het Ministerie van Wetenschap en Hoger Onderwijs van de Russische Federatie, zijn de laatste resultaten gepubliceerd in het tijdschrift Chemical Communications of the Royal Society of Chemistry. Polyvalent jodium, zoals voorgesteld door TPU-wetenschappers en hun buitenlandse collega's, kan giftige zware en overgangsplatinametalen in reagentia vervangen. Vergeleken met een normale toestand waarbij jodium een binding vormt met slechts één koolstofatoom bij organische synthese, kan het in een polyvalente toestand een binding vormen met een paar atomen, dwz het wordt actiever. Projectbegeleider Mekhman Yusubov, die ook eerste vicerector voor wetenschap van TPU is, zegt: “Chemical Communications heeft een hele reeks artikelen gepubliceerd die zijn geschreven door wetenschappers van onze samenwerking. Bovendien waren ze te zien als een onafhankelijke inzending op Chemistry World van de Royal Society of Chemistry. Om verdere mogelijkheden voor het toepassen van reagentia op basis van polyvalent jodium te vergroten, hebben we doelbewust een hele reeks reagentia afgeleid met verschillende activiteit, variërend van de mildste en meest selectieve tot de krachtigste. Naar onze mening hebben ze het ongeëvenaarde voordeel dat ze niet giftig zijn wanneer ze afzonderlijk worden ingenomen, geen schadelijke bijproducten produceren en de reactie onder zeer eenvoudige omstandigheden laten plaatsvinden. Als synthese met gewone reagentia een hoge temperatuur van ongeveer 350-500 ° C en dus speciale omstandigheden vereist, maakt polyvalent jodium het mogelijk om bij kamertemperatuur te werken. ” Het mildste reagens in de serie wordt tosylaat genoemd, een derivaat van 2-joodoxybenzoëzuur, en het krachtigste is 2-joodoxybenzoëzuurditriflaat. “Het was een niet-triviale uitdaging om ze samen te stellen. In het eerste geval werd polyvalent jodium gecombineerd met een triflaatgroep en in het tweede geval met een tosylaatgroep. Dit was moeilijk omdat deze groepen zelf zeer krachtige zuren zijn. Toen we erin slaagden ze te combineren met jodium, werden ze 'mild', ze veroorzaken geen nevenprocessen tijdens de reactie ”, legt de wetenschapper uit. Als resultaat maakt het krachtigste reagens de synthese mogelijk van bijvoorbeeld gefluoreerde alcoholen. Ze worden veel gebruikt om biologisch actieve verbindingen te verkrijgen die de basis vormen voor geperfluoreerde polymeren. Voorheen konden ze alleen worden gesynthetiseerd met behulp van middelen op basis van giftig vanadiumoxide en stikstofmonoxide. Volgens de auteurs is het theoretisch mogelijk om een nog krachtiger reagens te maken. De internationale samenwerking zal deze richting ook ontwikkelen. “Het mildste reagens is geschikt voor het oxideren van natuurlijke verbindingen zoals complexe organische verbindingen die deel uitmaken van levende wezens. Het reagens beschadigt de oorspronkelijke verbindingen niet en veroorzaakt geen nevenprocessen. Bovendien duurt de hele reactie bij kamertemperatuur niet langer dan 5 minuten.
Het Japanse ministerie van Milieu en het Milieuprogramma van de Verenigde Naties hebben onlangs een nieuw project aangekondigd om het milieu en de menselijke gezondheid te beschermen tegen de schadelijke effecten van kwik. Maximaal $ 3 miljoen zal worden toegewezen aan het project, dat zal helpen bij het opzetten van een regionaal netwerk voor kwikmonitoring in Azië en de Stille Oceaan en zal zorgen voor capaciteitsopbouw en training voor landen in de regio. Met de ervaring uit de eerste hand met de ziekte van Minamata, een ernstige ziekte veroorzaakt door kwikvergiftiging en genoemd naar de Japanse stad waar het voor het eerst werd ontdekt, heeft Japan een leidende rol gespeeld bij de wereldwijde vermindering van kwik. Het VN-milieuprogramma organiseert de Minamata-conventie over kwik, een wereldwijd verdrag dat is ontworpen om de planeet te beschermen tegen de gevaren van kwik. Dechen Tsering, regionaal directeur van VN-Milieu voor Azië en de Stille Oceaan, zei: “De gevaarlijke effecten van kwik op het milieu en de menselijke gezondheid zijn nu goed gedocumenteerd en de wereldwijde gemeenschap handelt om mens en planeet te beschermen. Japan is al lang een belangrijke leider op dit gebied, en deze nieuwe bijdrage onderstreept alleen maar hun toewijding. " Tamami Umeda, directeur-generaal Milieuhygiëne van het Ministerie van Milieu in Japan, zei: “Bij de uitvoering van de Minamata-conventie hebben we effectieve en tijdige maatregelen nodig. We moeten ook bredere belanghebbenden aan boord halen. Met dat in gedachten heeft Japan het nieuwe project gelanceerd om kwikbewaking te verbeteren als basis voor verbeterde wetenschappelijke beleidsvorming in de richting van wereldwijde kwikverontreiniging. " Kwik wordt gebruikt in een breed scala aan toepassingen en vindt zijn weg naar het milieu via industriële emissies en kanalen zoals ambachtelijke goudwinning. Uit het milieu kan het worden verzameld door sommige soorten die vervolgens door mensen worden gegeten - met gezondheidsrisico's voor populaties met een hoog risico. Ongeveer de helft van het wereldwijde verbruik en de uitstoot van kwik vindt plaats in Azië en de Stille Oceaan. Naast het monitoringnetwerk en capaciteitsopbouw, zal de financiering ook het opzetten van een wetenschappelijke database ondersteunen met informatie die overheden en instellingen kunnen gebruiken voor effectief kwikbeheer.
