Uitgelicht deze week
Natriumbicarbonaat, ook wel zuiveringszout of natriumbicarbonaat genoemd, is een oplosbaar reukloos wit butanon - ook bekend als methylethylketon (MEK) - is een kleurloze vloeibare organische verbinding. De chemische formule voor MEK is C4H8O of CH3COCO2CH3. Het heeft een zoete, scherpe geur, die doet denken aan aceton of munt. De verbinding komt van nature voor in sommige soorten fruit en groenten in sporenhoeveelheden, maar wordt meestal op industriële schaal geproduceerd voor chemisch gebruik. Butanon komt ook voor in de lucht, als bijproduct van de uitlaatgassen van auto's en vrachtwagens. Het is oplosbaar in water [1,2].
Uitgelicht Artikelen
Voedselverpakkingen spelen een sleutelrol bij de duurzaamheid van voedselsystemen. De Commissie zal de wetgeving inzake materialen die met levensmiddelen in aanraking komen herzien om de voedselveiligheid en de volksgezondheid te verbeteren (met name door het gebruik van gevaarlijke chemicaliën te verminderen), het gebruik van innovatieve en duurzame verpakkingsoplossingen te ondersteunen met gebruik van milieuvriendelijke, herbruikbare en recyclebare materialen, en bijdragen aan het verminderen van voedselverspilling. Bovendien zal het, in het kader van het in het CEAP aangekondigde initiatief voor duurzame producten, werken aan een wetgevend initiatief inzake hergebruik in de voedseldiensten om voedselverpakkingen en bestek voor eenmalig gebruik te vervangen door herbruikbare producten.
https://ec.europa.eu/info/sites/info/files/communication-annex-farm-fork-green-deal_en.pdf
Net als mensen werken zonnepanelen niet goed bij oververhitting. Nu hebben onderzoekers een manier gevonden om ze te laten "zweten" - waardoor ze zichzelf kunnen afkoelen en hun vermogen kunnen vergroten. Het is "een eenvoudige, elegante en effectieve [manier] om bestaande zonnecelpanelen achteraf aan te passen voor een onmiddellijke efficiëntieverbetering", zegt Liangbing Hu, een materiaalwetenschapper aan de Universiteit van Maryland, College Park. Tegenwoordig bestaat er wereldwijd meer dan 600 gigawatt aan zonne-energiecapaciteit, goed voor 3% van de wereldwijde elektriciteitsvraag. Die capaciteit zal naar verwachting de komende tien jaar vervijfvoudigen. De meesten gebruiken silicium om zonlicht om te zetten in elektriciteit. Maar typische siliciumcellen zetten slechts 20% van de energie van de zon om in stroom. Veel van de rest verandert in warmte, waardoor de panelen wel 40 ° C kunnen verwarmen. En bij elke temperatuur boven de 25 ° C daalt de efficiëntie van het paneel. In een veld waar ingenieurs worstelen om elke 0.1% verhoging van de energieconversie-efficiëntie, zou zelfs een winst van 1% een economische zegen zijn, zegt Jun Zhou, een materiaalwetenschapper aan de Huazhong University of Science and Technology. Tientallen jaren geleden toonden onderzoekers aan dat het koelen van zonnepanelen met water dat voordeel kan bieden. Tegenwoordig verkopen sommige bedrijven zelfs watergekoelde systemen. Maar die opstellingen vereisen een overvloed aan beschikbare water- en opslagtanks, leidingen en pompen. Dat heeft weinig zin in droge streken en in ontwikkelingslanden met weinig infrastructuur. Betreed een atmosferische watercollector. In de afgelopen jaren hebben onderzoekers materialen bedacht die waterdamp uit de lucht kunnen zuigen en condenseren tot vloeibaar drinkwater. Een van de beste is een gel die 's nachts sterk waterdamp absorbeert, wanneer de lucht koel is en de luchtvochtigheid hoog. De gel - een mix van koolstofnanobuisjes in polymeren met een wateraantrekkend calciumchloridezout - zorgt ervoor dat de damp condenseert tot druppeltjes die de gel vasthoudt. Wanneer de warmte overdag stijgt, geeft de gel waterdamp af. Indien bedekt met een doorzichtig plastic, wordt de vrijgekomen damp opgevangen, condenseert terug in vloeibaar water en stroomt in een opslagcontainer. Peng Wang, een milieutechnicus aan de Hong Kong Polytechnic University, en zijn collega's bedachten een andere toepassing van het gecondenseerde water: koelvloeistof voor zonnepanelen. Dus drukten de onderzoekers een 1 centimeter dikke laag van de gel tegen de onderkant van een standaard silicium zonnepaneel. Hun idee was dat de gel overdag warmte van het zonnepaneel zou trekken om het water te verdampen dat het de vorige nacht uit de lucht had gehaald, waardoor de damp door de onderkant van de gel vrijkomt. Het verdampende water zou het zonnepaneel afkoelen, terwijl zweet dat uit de huid verdampt ons afkoelt. De onderzoekers ontdekten dat de hoeveelheid gel die ze nodig hadden voornamelijk afhing van de luchtvochtigheid in de omgeving. In een woestijnomgeving met een luchtvochtigheid van 35% had een zonnepaneel van 1 vierkante meter 1 kilogram gel nodig om het af te koelen, terwijl een benauwde omgeving met een luchtvochtigheid van 80% slechts 0.3 kilogram gel per vierkante meter paneel nodig had. Het resultaat in beide gevallen: de temperatuur van het watergekoelde zonnepaneel daalde met maar liefst 10 ° C. En de elektriciteitsproductie van de gekoelde panelen steeg met gemiddeld 15% en tot 19% in één buitentest, waarbij de wind waarschijnlijk het verkoelende effect versterkte, rapporteren Wang en zijn collega's vandaag in Nature Sustainability. "De efficiëntieverhoging is aanzienlijk", zegt Zhou. Maar hij wijst erop dat regen het calciumchloridezout in de gel kan oplossen, waardoor het wateraantrekkende vermogen ervan wordt onderdrukt. Wang is het daarmee eens, maar merkt op dat de hydrogel onder het zonnepaneel zit, dat het tegen regen zou moeten beschermen. Hij en zijn collega's werken ook aan een gel van de tweede generatie die niet mag worden afgebroken, zelfs niet als deze nat is. Een andere ontwerpoptie, zegt Wang, is een opstelling die water kan opvangen en recondenseren nadat het uit de gel is verdampt. Dat water, zegt hij, zou kunnen worden gebruikt om stof te verwijderen dat zich ophoopt op de zonnepanelen, waarmee tegelijkertijd een tweede stroomonderbrekend probleem wordt opgelost.
https://www.sciencemag.org/news/2020/05/new-solar-panels-suck-water-air-cool-themselves-down
